ਮੂੰਹ ਉੱਤੇ ਦਰਵੇਸੀਆਂ ਅੰਦਰ ਕੂੜ ਫਰੇਬ
ਅੱਖਰ ਇੱਕ ਨਾ ਬੁੱਝਿਆ ਸੰਘਾ ਪਾੜੇ ਕਤੇਬ
ਤਨ ਦਾ ਪੈਂਡਾ ਗਾਹ ਲਿਆ ਮਨ ਦੀ ਲੰਮੀ ਵਾਟ
ਔਝੜ ਰਾਹੇ ਤੁਰਦਿਆਂ ਤਾਂ ਸੁਰਤੀ ਰਹੇ ਉਚਾਟ
ਕੁਝ ਧੁੰਦਲੇ ਕੁਝ ਲਰਜ਼ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਜਾਗ ਪਏ
ਜਗਮਤਾ ਪੈੜਾਂ ਬੋਲੀਆਂ ਰਾਹੀ ਗੁਜ਼ਰ ਗਏ
ਤਨ ਪਰਛਾਵੇਂ ਹੋ ਗਏ, ਪਰਛਾਵੇਂ ਤਨ ਮਾਸ
ਮਨ ਦੀ ਵੇਦਨ ਅਣਸੁਣੀ, ਕੌਣ ਦਵੇ ਧਰਵਾਸ
ਪੀ ਲਏ ਫੁੱਲ ਸੁਹੀਦੀਆਂ ਇਹ ਕੀ ਹੋਈ ਰੀਤ
ਮਹਿੰਗੀ ਹੋ ਗਈ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਸਸਤੀ ਹੋਈ ਪ੍ਰੀਤ
ਨਿਸਫਲ ਤਨ ਦੀ ਸਾਧਨਾ ਜੇ ਮਨ ਤਪੇ ਅੰਗਾਰ
ਮੋਹ ਤੋਂ ਮੂੰਹ ਨਾ ਮੋੜੀਏ ਤਨ ਮਨ ਦੇਵੇ ਠਾਰ
ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਪਿਆਸ ਜਿਉਂ ਪਰਾ ਵਿਚ ਪਰਵਾਜ਼
ਇਉਂ ਸਰਗਮ ਨੂੰ ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖਦੇ ਹਰ ਸਾਜ਼
ਸੋਚ ਵਿਚ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ, ਚਿੰਤਨ ਵਿਚ ਫਰੀਦ
ਅੰਦਰ ਕੁਦਰਤ ਵੱਸਦੀ ਕਰ ਨਿੱਤ ਉਸਦੀ ਦੀਦ
ਸਾਹਿਤਕ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਮੈਗਜ਼ੀਨ "ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝ" 'ਤੇ ਆਪਜੀ ਦਾ ਨਿੱਘਾ ਸਵਾਗਤ ਹੈ । ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਲਈ ਇਹ ਇੱਕ ਨਿਮਾਣਾ ਜਿਹਾ ਉੱਦਮ ਹੈ । "ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝ" ਦਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ, ਵਪਾਰਿਕ ਜਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਸੰਸਥਾ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸਿੱਧਾ ਜਾਂ ਅਸਿੱਧਾ ਸੰਬੰਧ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਹੁੰਗਾਰੇ ਦੀ ਭਰਪੂਰ ਆਸ ਰਹੇਗੀ ।
No comments:
Post a Comment