ਦਿਖਾ ਬੈਠਾ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਆਰਜੂ ਮਜ਼ਬੂਰੀਆਂ ਡੰਗੀ
ਮੇਰੇ ਗਲ ਨਾਲ਼ ਲੱਗਕੇ ਰਾਤ ਭਰ ਰੋਈ ਹੈ ਸਾਰੰਗੀ
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸਾਵੇ ਪੱਤੇ ਉਸਦੀ ਭੇਟਾ ਚੜ੍ਹਾ ਦਿੱਤੇ
ਉਨ੍ਹੇ, ਧੁੱਪੇ ਖਲੋ ਕੇ ਛਾਂ ਮੇਰੀ ਦੋ ਪਲ ਨਹੀਂ ਮੰਗੀ
ਸਿਥਲ ਖੰਭਾਂ ‘ਚ ਫਿਰ ਤੋਂ ਤਿਲਮਿਲਾਈ ਉੱਡਣ ਦੀ ਖਾਹਿਸ਼
ਮੇਰੇ ਪਿੰਜਰੇ ‘ਚ ਤੂੰ ਆਕਾਸ਼ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਕਿਉਂ ਟੰਗੀ
ਸਿਆਹ ਨੇਰ੍ਹੇ ਮਿਲੇ ਹਰ ਮੋੜ ਤੇ ਸਾਰੇ ਸਫ਼ਰ ‘ਚ
ਅਸੀਂ ਖਾਬਾਂ ‘ਚ ਚਿਤਰ ਕੇ ਤੁਰੇ ਸਾਂ ਪੀਂਘ ਸਤਰੰਗੀ
ਤੂੰ ਲੱਭਦੀ ਰਹੇਂ ਰਿਸ਼ਤੇ ਲਈ ਨਾਵਾਂ ਦਾ ਪਹਿਰਾਵਾ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤਬਸਰਾ ਕਰਨੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਹੈ ਨੰਗੀ
ਮੇਰੇ ਸਾਹੇ ਖਲਾਵਾਂ, ਘਾਟਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਦੀ ਹੋਈ
ਅਧੂਰੀ ਤੋਂ ਅਰਪਣ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਮੇਰੀ ਅਰਧੰਗੀ
ਸਾਹਿਤਕ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਮੈਗਜ਼ੀਨ "ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝ" 'ਤੇ ਆਪਜੀ ਦਾ ਨਿੱਘਾ ਸਵਾਗਤ ਹੈ । ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਲਈ ਇਹ ਇੱਕ ਨਿਮਾਣਾ ਜਿਹਾ ਉੱਦਮ ਹੈ । "ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝ" ਦਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ, ਵਪਾਰਿਕ ਜਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਸੰਸਥਾ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸਿੱਧਾ ਜਾਂ ਅਸਿੱਧਾ ਸੰਬੰਧ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਹੁੰਗਾਰੇ ਦੀ ਭਰਪੂਰ ਆਸ ਰਹੇਗੀ ।
No comments:
Post a Comment