ਇਕ ਲਟਬੌਰੀ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਨੇ ਉਮਰਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਰੋਲ਼
ਬੁਝੀ ਅਗਨ ‘ਚੋਂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੈਂਦੇ ਚਿਣਗ ਫਰੋਲ
ਕਿੰਜ ਧਰਦੇ ਦਰਵੇਸ਼ੀਆਂ ਕਿਵੇਂ ਹੰਢਾਉਂਦੇ ਜੋਗ
ਨਿਵੇ ਅਸਾਡੇ ਨਾਲ਼ ਨਾ, ਤਨ ਮਨ ਦੇ ਸੰਜੋਗ
ਸੁਰਤੀ ਤਾਂ ਸੀ ਜਾਗਦੀ, ਕਈ ਕੁਝ ਬੀਤ ਗਿਆ
ਤਨ ਦੇ ਗੁੰਬਦ ‘ਚੋਂ ਕੋਈ ਜਿਉਂ ਹੋਇਆ ਲਾ ਪਤਾ
ਸਾਥੋਂ ਪਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦਾ ਭੇਤ
ਭਾਵੇਂ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਸਿਰਾਂ ਤੋਂ ਕਿਰਦੀ ਜਾਵੇ ਰੇਤ
ਜੇ ਤੂੰ ਰੱਖੀ ਤੋਰ ਕੇ ਸੁਰਤ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ਼
ਤਾਂ ਹੀ ਜਗਦੇ ਰਹਿਣਗੇ ਸ਼ਬਦ ਸੁਹਜ ਸੁਰਤਾਲ
ਸਾਹਿਤਕ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਮੈਗਜ਼ੀਨ "ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝ" 'ਤੇ ਆਪਜੀ ਦਾ ਨਿੱਘਾ ਸਵਾਗਤ ਹੈ । ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਲਈ ਇਹ ਇੱਕ ਨਿਮਾਣਾ ਜਿਹਾ ਉੱਦਮ ਹੈ । "ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝ" ਦਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ, ਵਪਾਰਿਕ ਜਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਸੰਸਥਾ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸਿੱਧਾ ਜਾਂ ਅਸਿੱਧਾ ਸੰਬੰਧ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਹੁੰਗਾਰੇ ਦੀ ਭਰਪੂਰ ਆਸ ਰਹੇਗੀ ।
No comments:
Post a Comment