ਝੀਲਾਂ ਤਰਦੇ ਨਦੀਆਂ ਤਰਦੇ ਡੂੰਘੇ ਸਾਗਰ ਤਰਦੇ ਲੋਕ
ਐਪਰ ਅਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਵਹਿੜੇ ਪੈਰ ਕਦੇ ਨਾ ਧਰਦੇ ਲੋਕ
ਏਹਨਾਂ ਤੋਂ ਇਹ ਆਸ ਨਾ ਰੱਖੀਂ ਤੇਰਾ ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਵਣਗੇ
ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਘਰ ਵੇਖਕੇ ਜਲ਼ਦਾ ਹੌਕਾ ਵੀ ਨਾ ਭਰਦੇ ਲੋਕ
ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਲਿਖਦੈ ਕਿੰਨਾ ਸ਼ਖ਼ਸ ਅਜੀਬ ਹੈ ਉਹ
ਇਸ ਯੁਗ ਵਿਚ ਕਿ ਜਦ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਅਗਨ ਹਵਾਲੇ ਕਰਦੇ ਲੋਕ
ਛੱਡ ਪਰ੍ਹੇ ਹੁਣ 'ਲੋਚੀ ' ਏਹਨਾਂ ਗੀਤਾਂ, ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ, ਨਜ਼ਮਾਂ ਨੂੰ
ਤੂੰ ਹੀ ਦਿਲ ਦੇ ਵਰਕੇ ਫੋਲੇਂ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਪਰਦੇ ਲੋਕ
ਸਾਹਿਤਕ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਮੈਗਜ਼ੀਨ "ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝ" 'ਤੇ ਆਪਜੀ ਦਾ ਨਿੱਘਾ ਸਵਾਗਤ ਹੈ । ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਲਈ ਇਹ ਇੱਕ ਨਿਮਾਣਾ ਜਿਹਾ ਉੱਦਮ ਹੈ । "ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝ" ਦਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ, ਵਪਾਰਿਕ ਜਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਸੰਸਥਾ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸਿੱਧਾ ਜਾਂ ਅਸਿੱਧਾ ਸੰਬੰਧ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਹੁੰਗਾਰੇ ਦੀ ਭਰਪੂਰ ਆਸ ਰਹੇਗੀ ।
No comments:
Post a Comment