ਜਿਸਦਾ ਧਰਿਆ ਨਾਂ ਪ੍ਰਮਿੰਦਰ ।
ਸਾਊ ਧੀ ਰਾਣੀ , ਸੁਘੜ ਸਿਆਣੀ ,
ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਨਿਰੀ ਸੀ ਗਾਂ ਪ੍ਰਮਿੰਦਰ ।
ਪਰਉਪਕਾਰੀ , ਅੱਵਲ ਨਾਰੀ ,
ਮਮਤਾ ਦਾ ਰੁੱਖ ਮਾਂ ਪ੍ਰਮਿੰਦਰ ।
ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਉਂਦੀ , ਸੁੱਖ ਵਰਤਾਉਂਦੀ ,
ਉੱਚ ਵਿਚਾਰਕ , ਸਭਿਆਚਾਰਕ ,
ਸੋਚ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉਤਾਂਹ ਪ੍ਰਮਿੰਦਰ ।
ਕਲਾ ਦਾ ਦਰਪਣ , ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਧੜਕਣ ,
ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਘੁੱਗ ਗਰਾਂ ਪ੍ਰਮਿੰਦਰ ।
ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਧੀ ਸੀ , ਧਾਰਮਿਕ ਵੀ ਸੀ ,
ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਵਧੂ ਅਗਾਂਹ ਪ੍ਰਮਿੰਦਰ ।
‘ਘੁਮਾਣ’ ਦੀ ਭੈਣਾ , ਛਲਕਾ ਗਈ ਨੈਣਾ ,
ਕਰ ਗਈ ਸੱਖਣੀ ਬਾਂਹ ਪ੍ਰਮਿੰਦਰ ।
ਛੱਡ ਗਈ ਯਾਦਾਂ , ਕਰੀਏ ਫਰਿਆਦਾਂ ,
ਸੱਚਖੰਡ ਵਿੱਚ ਲਏ ਥਾਂ ਪ੍ਰਮਿੰਦਰ ॥
No comments:
Post a Comment