ਕੱਲ ਕੋਈ ਮਿਲਿਆ.......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਅਮਰਜੀਤ ਟਾਂਡਾ (ਡਾ)

ਕੱਲ ਕੋਈ ਮਿਲਿਆ 

ਓਹਦੇ ਪੈਰੀਂ ਪੰਜੇLਬਾਂ ਦੀ ਛਣਕਾਰ -

ਹੋਟਾਂ 'ਤੇ ਮਹਿਕਦੇ ਗੁਲਾਬ

ਵਟਣੇ ਨਾਲ ਮਲੀਆ ਬਾਵਾਂ 

ਤੇ ਸਜਾ ਕੇ ਉਹ ਕਈ ਸੱਤਰੰਗੀਆਂ ਪੀਘਾਂ 

ਵੰਗਾਂ 'ਚ ਛੁਪਾ ਕੇ ਲਿਆਈ-

ਸੀਨੇ 'ਚ ਓਹਦੇ ਏਨੀ ਤਪਸ਼ ਸੀ ਕਿ ਸੂਰਜ ਮਰ ਗਿਆ ਸਾਹਮਣੇ

ਮਦਹੋਸ਼ ਨੈਣਾਂ ਨੇ ਰਾਹੀ ਰੋਕ ਲਏ-

ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਪਵਨ ਦਾ ਛਤਰ ਸੀ-

ਕਾਲੇ ਬੱਦਲਾਂ ਵਰਗੀਆਂ ਜੁਲਫ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਘਟਾਵਾਂ ਸਨ ਓਹਦੇ ਸਿਰ ਤੇ

ਉਸ ਕੁੜੀ ਦੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਚੰਨ ਦਾ ਤਾਜ਼ ਸੀ

ਵਿਚ ਸਨ ਜੜ੍ਹੇ ਸਾਰੇ ਸਿਤਾਰੇ ਅਰਸ਼ ਦੇ-

ਤੇ ਓਦਣ ਅਕਾਸ਼ ਖਾਲੀ ਦਿਸਦਾ ਸੀ-

ਅੰਗਾਂ 'ਚ ਏਨਾ ਸਰੂਰ ਸੀ ਕਿ ਰੁੱਖ ਪੌਣਾਂ ਵੀ ਨਸ਼ਿਆ ਗਈਆ

ਚੰਨ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਕੇ ਲੰਘ ਗਿਆ ਕੋਲੋਂ-

ਜਦੋਂ ਬੋਲੀ ਹਵਾ ਤਰੰਗਿਤ ਹੋ ਗਈ-

ਚੁੱਪ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਿਤਾਰਾਂ

ਅਨਹਦ ਨਾਦ ਛਿੜ ਪਿਆ ਧਰਤ 'ਤੇ-

ਰਿਸ਼ੀਆਂ ਮੁਨੀਆਂ ਦੇ ਤਪ ਤਿੜਕ ਗਏ 

ਉਸ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਵੇਖ ਨਦੀਆਂ ਠਹਿਰ ਗਈਆਂ

ਦਰਿਆ ਅਟਕ ਗਏ-

ਲਹਿਰਾਂ ਮਰ ਗਈਆਂ-

ਧਰਤ ਤੇ ਪੱਬ ਰੱਖੇ

ਕਾਇਨਾਤ ਰੌਸ਼ਨ ਹੋ ਗਈ-

ਦੁਪਹਿਰ ਖਿੜ੍ਹ ਗਈ

ਖੇਤਾਂ 'ਚ ਵਿਛ ਗਈ- ਹਰੀ ਚਾਦਰ

ਤਰਨਮ 'ਚ ਨਗਮਾ ਛੇੜਿਆ

ਕਈ ਪਰਿੰਦੇ ਡਿੱਗ ਪਏ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ

ਪੱਤੇ ਝੁਮਕੇ ਬਣ ਲਹਿਰੇ-