ਲਹਿਰਾਂ ਚ’ ਫ਼ਸ ਗਈ ਹਾਂ,ਦਿਸਦਾ ਨਹੀਂ ਕਿਨਾਰਾ।
ਕੁਝ ਵੀ ਤਾਂ ਹੋ ਨਾ ਪਾਵੇ, ‘ਸੁੱਖ-ਨੀਂਦ’ ਵੀ ਨਾ ਆਵੇ,
ਕਾਮਿਲ ਹਕੀਮ ਬਾਝੋਂ , ਹੋਣਾ ਨਹੀਂ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ।
ਪੱਤਝੜ ਨੇ ਡੇਰਾ ਲਾਇਐ,ਫੁੱਲ ਭੌਰ ਸਭ ਗੁਆਇਐ,
ਰੁੱਠੀਏ ਬਸੰਤ ਅੜੀਏ , ਹੁਣ ਆ ਹੀ ਜਾ ਦੁਬਾਰਾ ।
ਉੱਜੜੇ ਮੀਜਾਰ ਅੰਦਰ , ਦਿਲ ਖੂਨ ਰੋ ਰਿਹਾ ਏ,
ਹਾਇ ਕਦ ਮਿਲੇਗਾ ਸਾਨੂੰ,ਰਾਂਝਣ ਦਾ ਉਹ ਚੁਬਾਰਾ ?
“ਰੂਪਾਲ” ਕੁਝ ਰਹਿਮ ਕਰ, ਹੁਣ ਹੋਰ ਲਾ ਨਾ ਲਾਰੇ,
ਕਾਂ ਬੋਲਿਐ ਬਨੇਰੇ , ਦਿਲ ਖੜ੍ਹ ਗਿਐ ਵਿਚਾਰਾ ।
****
No comments:
Post a Comment